خـواهر

مـن عشـق را بـارها دیـده ام

در ان چشمـان ارامـى که گاه میخنـدد گاه میگـرید

در ان دستـان پــر مهـرى که یا دسـت میدهـد یا دستـى میگیـرد

در ان شانـه هایى که همـدمم میشونـد

در ان اغـوش گـرمى که زنـدگى را از یـادم میبـرد

در ان کاکتـوسى که میدانـى زخـم میزنـد امـا نـوازش از یـادت نمیـرود

تـو همـان عشقـى که مـن هـر لحظـه میبینـم خـواهـرم ..

.

.

امضـــا : خـانـوم ى