دستهـایش

دستهـایش زخـمی بودند
دستهـایش تنهـا بودند ..

انگار وسط راه
درست در وسط راه کسی دستـانش را رهـا کرده بود
و میـان انبوه خاطـرات در یک خیابـان بسیار شلـوغ تنهـایش گذاشته بود ..

عشـق برایش همچون کاکتـوسی بود
که نوازشش میکرد

لبخنـد میزد
و زخـم دستهـای تنهـایش را می بسـت ..

.

.

امضــا : خـانـوم ی