فرامـوشی

باید فـراموشی بگیرم
باید ان دو چشمی که زندگـی ام را سیـاه کرده از یـاد ببرم
یا تمام ان حرفهـایی که بوی دوسـت داشتن میدهد

باید فـراموش کنم
بودن تـو را
که حالا از نبـودنت بیشتـر ازارم میدهد ..

.

.

امضــا : خـانـوم ی

دستهـایش

دستهـایش زخـمی بودند
دستهـایش تنهـا بودند ..

انگار وسط راه
درست در وسط راه کسی دستـانش را رهـا کرده بود
و میـان انبوه خاطـرات در یک خیابـان بسیار شلـوغ تنهـایش گذاشته بود ..

عشـق برایش همچون کاکتـوسی بود
که نوازشش میکرد

لبخنـد میزد
و زخـم دستهـای تنهـایش را می بسـت ..

.

.

امضــا : خـانـوم ی

گل یا پوچ

دو دستش پـوچ بود
و زنـی احمـق در تمام شهـر به دنبـال گل میگشت ..

.

.

امضــا : خـانـوم ی

خیلی زود بود

خیلی زود بود واسه خیلی چیزا
واسه اینکه عاشق بشم و بشینم از عشق بنویسم
بعدم تو بری و دوباره از رفتنت بنویسم
بزرگتر بشم و نتونم فراموشت کنم
حالا هی بنویسم از ارزوهام
از اینکه ای کاش بشه برگردی و این حرفا
بعد باز تو برنمیگردی و من بزرگتر میشم
خبر ازدواج تو بالاخره یه روزی میرسه به گوشم
منم داغون میشم
دوباره مینویسم از اینکه مطمئنم دیگه برنمیگردی
و واقعا من موندم و یه عالمه خاطره و این نوشته ها
بعد بازم میگذره خبرش میرسه یه پسر کوچولو داری که بابا صدات میزنه
و من این بار باید از اون مردی بنویسم که حالا پدر شده
اونوقتا دیگه من پیر شدم
اونقدر پیر که نتونه از تو بنویسه
ولی تو اگه یادم افتادی از من بنویس
بنویس از اون زنی که در انتظار کسی بود که میدونست هیچوقت نمیاد و اخر هم پشت همون پنجره پوسید ..

.

.

امضــا : خـانـوم ی

کسی نیست

قـدم میزنم و کسی کنـار من نیست
پشت میـز مینشینم و کسی ان طـرف میـز رو به روی من نیست
دو فنجان چـای میریزم و در دست کسی فنجـان دوم نیست
اشـک هایم روی گونه جـاری میشوند و اغـوش کسی همـدم روزهای سخـتم نیست
کتابهـای مورد علاقـه ام را میخوانم و حتی در داستـان ها هم کسی شبیـه به من نیست

زندگی میکنم و هیچـکس هیـچ کجـای زندگی ام نیست ..

.

.

امضــا : خـانـوم ی

دوستت دارم

نمیدانم کجای این شهـر گمت کردم
شاید در ان خیابـان شلوغ لا به لای جمعیت
یا کنج ان کافه ی خلوت میان قهـوه های سرد شده ام
شاید هم میان قرصهـای رنگارنگ روی میز
یا لا به لای تمام این کتابهـایی که نصفه نیمه خوانده ام

گمت کردم
از همان روزی که از دهانم پرید و گفتم :

دوستـت دارم ..

.

.

امضــا : خـانـوم ی

سیـگار بعـدی

با یادت اخرین سیگار پاکت سیگارم را روشن میکنم

تصویر‌ ان ابی چشمانت سیگار را که هیچ من را هم به اتش میکشد

سیگاری که ارام ارام خاکستر میشود

و منی که  در خاطراتت پیر میشوم

مدام تو را در ذهن اشوبم می اورد که

قرار بود قبل‌ از تمام این سیگارهای نصفه نیمه

بیایی ..

اما میبینی

چاره ای ندارم

نبودنت را باور میکنم

و سیگار بعدی .....

.

.

امضــا : خـانـوم ی

ممنـوع

 هر شب در خیالم در اغوش مردی مچاله میشوم که مال من نیست
همچون کسی که بی توجه به تابلوی پارک ممنوع درست در همان جا پارک میکند ..
تو و هر چه مربوط به توست برایم ممنوع شد
از همان عصری که دستان سرد زنی در دستانت فشرده شد
که ان زن من نبودم !

.

.

امضــا : خـانـوم ی

سیـگار من بودم

پاکت سیـگار مچاله شده را از گوشـه ی گلدان خاک گرفته برمیـداری

پشت میز کنار پنجـره مینشینی

و اتش به جانش میکشـی !

اولیـن‌ پک

دومی

سومی

نصفه نیمـه رهایـش کرده

و کلافه دستانت را در سر فـرو میبری

دیگر دیـر است برای انتـظار

برای امـدن

سیـگار‌ مـن بودم

که تمـامم کردی ..

.

.

امضــا : خـانـوم ی

خـواهر

مـن عشـق را بـارها دیـده ام

در ان چشمـان ارامـى که گاه میخنـدد گاه میگـرید

در ان دستـان پــر مهـرى که یا دسـت میدهـد یا دستـى میگیـرد

در ان شانـه هایى که همـدمم میشونـد

در ان اغـوش گـرمى که زنـدگى را از یـادم میبـرد

در ان کاکتـوسى که میدانـى زخـم میزنـد امـا نـوازش از یـادت نمیـرود

تـو همـان عشقـى که مـن هـر لحظـه میبینـم خـواهـرم ..

.

.

امضـــا : خـانـوم ى

عاشقـم باش

عاشقـم باش

نه خیلی

نـه !

قدر دو فنجان قهـوه در کافه ای خلوت

قدر قدم زدن های دو نفره در باران پاییز

قدر مرور خاطرات روی نیمکت همیشه سبز پارک

قدر پیچ و تاب موهای بلندم

قدر گرمی‌ دستان قفل شده ات در دستان سردم

یا حتی رد پاهای رفتنت

عاشقـم باش

فقـط لحظـه ای ..

.

.

امضــا : خـانـوم ی

زنـدانـى

همـه فکـر میکننـد

کسـى به زنـدان مى افتـد

که یا ادم کشتـه است

یا دزدى کـرده اسـت ..

امـا میبینـى

منـم یـک زنـدانـى ام !

منـى که فقـط دوستـش داشتـم

حـالا در خـاطراتـش زنـدانـى شـده ام ..

.

.

امضـــا : خـانـوم ى